முன்பு ஒரு காலத்தில் சேந்தன் என்ற வியாபாரி தொண்டைமண்டலத்தின் தெற்கே பகுதியில் வாழ்ந்து வந்தான். அவனுக்கு நான்கு மகன்கள் இருந்தனர். சேந்தனின் மனைவி உடல் நலக்குறைவு காரணமாக குழந்தைகள் சிறு பிராயத்திலேயே இறந்து விட்டாள், எனவே சேந்தனே மகன்களை முழு சிரத்தைக் கொண்டு வளர்த்து வந்தான். நான்கு மகன்களும் கல்வியிலும் மற்றும் விளையாட்டீழும் சிறந்து விளங்கினார்கள் . ஒரு நாள் சேந்தன் தன் பிள்ளைகளை அழைத்து தான் புனித யாத்திரை புறப்பட போவதாகவும் அதனால் அவர்களை அருகே இருக்கும் நகரத்திற்கு சென்று ஏதேனும் வேலை பார்க்கும் படி சொல்லிவிட்டு புறப்பட்டான்.
அதனால் கோடரி கொண்டு வர சென்றவன் திரும்பவே இல்லை, அவன் இருட்டும் வரை காத்திருந்து விட்டு எப்படியாவது தனது தமயன்களை கதையை முடித்துவிட தீர்மானித்திருந்தான். சென்றவன் வெகு நேரம் திரும்பாததால் அடுத்த தம்பியை சென்று பார்க்குமாறு அனுப்பினான், அங்கே அவன் கண்ட காட்சி அவனை நடுநடுங்க செய்தது. அவன் தம்பி இறந்து கிடப்பபதை போல பாசாங்கு செய்து தரையில் படுத்துக்கிடந்தான், அருகே சென்றவுடன் படுத்துக்கிடந்தவன் கத்தியை மார்பில் குத்தி அண்ணனை கொன்றான் இது போலவே இரண்டாவது அண்ணனையும் கொன்றான் பிறகு ஒன்றும் அறியாதவன் போல கோடரியை எதுக்கு கொண்டு காட்டை நோக்கி புறப்பட்டான்.
அவன் அங்கு வருவதற்க்கு முன்னமே அவனது அண்ணன் சாப்பிட வைத்திருந்த உணவு பொட்டலத்தில் நஞ்சை கலந்து விட்டான் அந்த உணவை தம்பிகளை எப்படியாது சாப்பிட வைத்து விட்டால் முழு பங்கும் தனுக்கு மட்டுமே என்று பேராசை கொண்டு இருந்தான். சென்றவர்கள் யாரும் திரும்பாததால் அவன் மரத்தின் அடியில் படுத்து ஓய்வு எடுத்துக்கொண்டுருந்தான் அச்சமயத்தில் அங்கு வந்த அவனது தம்பி கோடரியால் அண்ணனின் மார்பில் குத்தினான் இதை சிறிதும் எதிர்பார்க்காத அவனும் பரிதாபமாக இறந்தான். பிறகு பேரவா உடன் தங்க மரத்தை வெட்ட ஆரம்பித்தான் வெகு சீக்கிரத்திலேயே மரத்தை வெட்டி சிறு சிறு கட்டுகளாக கட்டினான், இதனால் சோர்வு அடைந்தவன் விஷம் கலந்த சாப்பாட்டை சாப்பிட சிறிது நேரத்திலேயே பரிதாபமாக அவனும் உயிர் இழந்தான்.
